අප්පච්චි

ලියැවුණු නමුදු නෙක කවි පද මව් පෙමට
කිම නොලිවුනේ ගී කවිපද පියතුමට
අඩුවක් වුණි ද දැක්වු මහ සෙනෙහසට
මහමෙර උසට සෙනෙහස ඇත පපුවයට

අම්මා මෙන් අප තුරුලේ නොරැදුවත්
මුව සිප සනහා ආදරබස් නොකියුවත්
හදපිරි සෙනෙහේ නිති අපවෙත නොපෙන්නුවත්
පිය සෙනෙහස දෙවැනි නොම වේ කිසිවෙකුටත්


දහදිය හෙලා දුක් වින්දෙ අපි හින්දා
රැ දහවල නොසිතා නුඹ නිති දුක් වින්දා
දුකක් නොමනොදි අපවෙත ඉසුරම කැන්දා
දිවි ඇතිතුරා රැකගමි පායුග වැන්දා

මගේ වත දිදුලද්දි වැහැරුන නුඹේ සම
මගේ සවි වැඩිවෙද්දි වැඩිවුණා නුඹේ පෙම
දිවි ඇති තුරා රැක ගන්නවා නුඹව මම
සැම දෙවියන් නුඹ රැකගයි හැමදාම