ඉතින් එබැවින් නවතිමී.හදින් පිටමන් නොකරමී.

බොහෝ කාලය ගෙවුණු පසුව ද ,
ඊයේ අද වාගේම දැනී
රිදුම් දෙනවා මගේ හද තුළ
අතීතයේ කළු සෙවනැලි

තියුණු රුදු සැත් ලෙසින් මතකය
මහද පාරන මුත් ඇනී
කඳුළු අතරින් නුඹේ රුවමයි
පෙනෙන්නේ බොඳ වී හරි,

දැවී ගිනිගත් සිතින් නිතරම
ඉගෙනගෙන හැම දරාගන්නට
මගේ තනියට හිට්ය කඳුළට
යන්න අවසර දුන්නා හෙම්හිට,

කිම ද ? දැන් එන්නට හදන්නේ
පසුතැවිල්ලක දුක කියාගෙන
ලියා අවසන් බොහෝකල් මම
නුඹට පිදු ආදරේ මළගම .

කුළුඳුලේ අකුරු කල
මගේ ආදර කවිය,
වියෝ ගීයක් කලත්
ශාප නොම දෙමී නුඹට
ඉතින් එබැවින් නවතිමී ,
හදින් පිටමන් නොකරමී .........