රතු වද

රතු වද

රුහිරු ලෙස තද
රතින් සැරසී වද
ගස් සිරස මත හිඳ
අසමි සියතුන් ගෙ
ගී මනනඳ

රටක් ගොඩ නගනා
දහදිය කඳුලු සලනා
ගොවි කම්කරු දනා
රතු දදය සේ සැලෙමි තුටිනා

රට බෙදුම වළකනයුරු
මැඬි සතුරු බල රණවිරු
හැලූ රුහිරු කඳ එ මහරු
මගෙපෙති හෙලා පුදදෙමි ගරු

නුරාගී රත් සලු දැක
සරාගී වන සලෙල එසැනෙක
බවුන් වැඩු තවත'යෙක
අනිසි බව ගැන සිතත් නෑ සැක

උණු දිය සමග හිඳ
මගෙ රත් පැහැය දී සොඳ
ගුණ කරමි බොන සඳ
බෝ ලෙඩ නසන මග වෙද

මගෙ රුවැ පැහැ අසා
නොගනු බිය මෙලෙසා
රුහිරු බොන රකුසා
මා හා මිතුරු නොනිසා

නගරයෙ මහමඟ ද
ගලන රථපේලි ජල කඳ
මග සලකුණු කුළුණෙ හිඳ
රතින් නවතින්න දෙන අණ සොඳ

රථයක පසු දෙසින
"වල්ග එළිය" සෙ දිදුලන
හදිසි නැවතූම දන් වන
රතු පැහැයෙ අගයමි ගුණ

කැන්ද න් ආ ලේලි ගැන
මධු සමයෙ දා චරිතෙ විමසන
පැල්ලමක් වී ධවල සළුවක
නිමල චරිතය නිබඳ සුරකින

පැහැය රත තිබුණත්
කලබල නොවෙමි නොතැනත්
ඉවසීම මයි යහපත්
සටන් වැද නෑ නොනිසි විටෙකත්

සෙව්වන්දියක සෙ නිබඳ
කටු පිරුණු අතු අග හිඳ
නොවන්නට වධ වෙමි වද
සපත්තූ මල මම්ම් නොවෙතිද.

Red Hibiscus = Shoe Flower